Ons staan vanoggend weer vroeg op en gaan met die pad om die Skiereiland ry tot by die Zanzibar veerboot en wou nie laat wees vir die veerboot nie. Ons het ook nie geweet hoe besig die verkeer gaan wees nie. Ek en Poen gaan laai eers die vrouens en kinders by die veerboothawe af.
By die veerboot-hek word alle bagasie eers deurgesoek, seker maar vir wapens en dwelms. Nadat ons die man gesoek het wat ons die vorige dag gehelp het, kry ons darem later een van sy vriende wat van sy taxi’s bestuur om ons by Erik se huis te gaan haal. Blykbaar het ʼn motor hom die vorige dag gestamp terwyl hy voor ons met sy motorfiets gery het, dit was darem nie te ernstig nie. Ons ry toe na Erik se huis en los die twee bakkies daar. Ons het alle kos in Poen se yskas gepak en het maar gehoop dat dit na drie dae nie sou ontdooi het nie.
Met die taxi ry ons toe terug na die veerboothawe en wag vir die veerboot in die vertreksaal, wat maar eintlik net ʼn afdak met banke was. Die veerboot was vasgemeer by die kaai en het darem nie te sleg gelyk van die kant af nie. Daar was nog ʼn veerboot, die Flying Horse in die hawe. Dit was ʼn baie groot veerboot, maar dit was baie oud en verwaarloos. Die Flying Horse neem sowat vier ure tot by Zanzibar en die ander veerbote so tussen 1hr45min en 2 ure. Ek sou niemand aanbeveel om op die Flying Horse te gaan nie. Toe die tyd aanbreek dat ons op die veerboot moes klim, het almal maar saamgebondel en in die pad na die veerboot begin staan. Gelukkig was daar darem iemand wat die kaartjies nagegaan het.
In die veerboot oppad Zanzibar toe.
Ons sitplekke was darem op die boonste dek en bespreek vir ons. Daar was nie baie mense op die boonste dek nie, maar onder was die veerboot vol mense. Dit is seker maar baie bedompig onder in die veerboot. Daar was geen teken van koeldranke en koekies nie. Hulle speel toe vir ons ʼn video en daarna ‘n tweede een maar dit het net halfpad klaar gemaak, toe ons by Zanzibar aankom. Die televisies en die gehalte van die video was maar baie swak en oud. Poen het nie sy oë van die televisie afgehaal nie, hy was maar bang hy word seesiek. Gelukkig was die veerbootrit nie te stamperig nie en het nie een van ons seesiek geword nie.
By Zanzibar hawe was daar weer ʼn samedromming van mense wat gewag het vir die veerboot. Orals was daar ook portiere wat ons wou help met ons tasse maar ons het net rugsakke en ʼn paar sakke gehad wat ons self kon dra. Die hotel waar ons by Nungwi gaan bly, het vir ons ʼn taxi gestuur.
Toe ons by die veerboot afklim het die taxi bestuurder met ons naambord daar gestaan. Ons stap toe agter die taxi drywer aan tot by die doeane kantoor, waar ons paspoorte eers gestempel moes word. Hulle het Mariana se paspoort lank staan en bekyk omdat sy ʼn Suid- Afrikaanse burger was, maar in Namibië gebore is. Dit was net snaaks dat ons toe al deur vyf grensposte was sonder enige probleme. Ons moes ook ʼn visum hê vir Zanzibar, maar gelukkig was die visums wat ons op die Zambië / Tanzanië grenspos gekry het nog geldig.
Die taxi was ʼn minibussie met lekker lugreëling en nog in ʼn goeie toestand. Ons ry toe met die bussie vanaf Stone Town tot in Nungwi. Nungwi is maar ʼn arm Zanzibar dorpie en dit het verwaarloos gelyk. Dit was ʼn teerpad vanaf Stone Town tot by Nungwi, maar verander later in ʼn swak grondpad. Ons het nie geweet wat om te verwag nie. Nungwi Amaan Bungalows was die enigste verblyfplek wat ons bespreking aanvaar het, sonder ʼn deposito. Ons wou nie op Zanzibar aankom en dan nog ʼn taxi en verblyf moes soek nie.
Ons ry in ʼn smal paadjie tussen hoë mure tot by die hek van ons blyplek. Dit het baie netjies gelyk, skoon en mooi en reg teen die see. Ons het nie die goedkoper plek gekry nie, want dit was vol- bespreek. Die goedkoper plek se kamers is nie reg op die see nie. By ons kamers het die branders teen die strandhuis se fondasies gebreek. Die strandhuis was op pale gebou en het ‘n mooi uitsig oor die see gehad.
Nungwi Amaan Bungalows, Zanzibar
Ek en Yvette se kamer was omtrent 50 meter van die Van Schalkwyk’s af. Al ons kamers het eenders gelyk, Poen hulle het net ʼn groter stoep gehad. Hierdie het soos ʼn regte paradys gelyk en die indruk wat ons buite in die dorpie gekry het weerspieël glad nie dit wat hierbinne is nie. Die Nungwi Amaan Bungalow se restaurant, Fat Fish, waar ons ontbyt gaan eet, was reg langs my en Yvette se kamer. Ek het net gehoop dat dit nie te raserig sou wees nie. Amaan beteken Peacefull en dit was regtig so.
Ons gaan eet middagete in die Fat Fish en natuurlik was seekos die eerste keuse van bykans almal. Die aand gaan ons die ander restaurant probeer. Daar is ʼn klomp restaurante langs mekaar teen die see. Links en regs van die Nungwi Amaan Bungalow is daar verskeie ander strandhuise en hotels, maar nie een van hulle het so ʼn mooi ligging soos ons blyplek nie.
Die middag gaan slaap ons met lekker vol mae. Ons het die rus nodig gehad vir die volgende paar dae en het nog glad nie op die toer kans gekry om behoorlik te rus nie. Die middag gaan swem ons in die heerlike water wat maar dieselfde temperatuur as Kipepeo sin was, tot net voor sononder. Ons kom later almal by Poen hulle op die stoep bymekaar en geniet die mooi sonsondergang en ʼn rustige drankie. Ek en Poen het vir ons brandewyn saamgebring uit Suid-Afrika vir die geleentheid.
Nungwi Amaan Bungalows, Zanzibar
Fat Fish restaurant, Nungwi Amaan Bungalows, Zanzibar
Die aand het ons na die ander restaurant gegaan vir nog ʼn seekos maaltyd. By die restaurant kry ons toe iemand wat vir ons ʼn bootrit en ʼn snorkel-duik kon reël. Ons maak toe ʼn afspraak vir die volgende dag, hoopvol dat die weer sal saamspeel.
No comments:
Post a Comment