Ons ry sonder om weer langs die pad te stop terug huis toe. Ons sê sommer vir mekaar op die twee-rigting radio’s totsiens, want om dit van aangesig tot aangesig te doen sou net ʼn tranedal veroorsaak het. Ons het meer as 15000 km gery sonder enige groot teenspoed en ons was net baie dankbaar dat ons veilig naby die huis was. Hierdie was ʼn toer wat permanent in ons gedagtes sal bly. Terug by die huis was almal baie bly om ons weer veilig terug te sien.
Friday, July 27, 2007
Dag 37, Vrydag 27 Julie, Springbok tot Stellenbosch
Ons ry sonder om weer langs die pad te stop terug huis toe. Ons sê sommer vir mekaar op die twee-rigting radio’s totsiens, want om dit van aangesig tot aangesig te doen sou net ʼn tranedal veroorsaak het. Ons het meer as 15000 km gery sonder enige groot teenspoed en ons was net baie dankbaar dat ons veilig naby die huis was. Hierdie was ʼn toer wat permanent in ons gedagtes sal bly. Terug by die huis was almal baie bly om ons weer veilig terug te sien.
Thursday, July 26, 2007
Dag 36, Donderdag 26 Julie, Vryburg tot Springbok
Myn toerusting by Kathu
Ek bel toe gou my pa dat hy weer vir Oom Wessie op Springbok moet bel om te hoor hoe die weer daar was. Ons wou graag tot by Springbok ry, maar as dit sou reën wou ons nie graag kamp nie. Volgens Oom Wessie was die weer mooi, maar daar was ʼn kans dat dit sou reën. Ons besluit toe om maar tot op Springbok te ry en die kans te vat.
Ons volgende stop was in Upington waar ons by Skaapland vleis gekoop het om te braai en ook sommer lekker biltong en droë wors. Skaapland van Upington is baie bekend vir hulle vleisprodukte. Ons ry verder tot in Keimoes, waar ons op die Kakamas pad in die dorp by ʼn winkel stop wat droë vrugte verkoop. Poen se ma het ʼn bestelling vir dadels gegee. Dit was definitief die moeite werd om by hierdie winkel te stop.
Die pad tussen Pofadder en Springbok
Die pad tussen Kakamas en Pofadder was maar baie eentonig met lang reguit dele. Ons ry maar verby die Augrabies waterval, want ons almal was onlangs daar. Net voor Springbok was daar mooi kolle blomme reg langs die pad. Daar het ʼn yskoue noordweste wind gewaai, wat definitief reën sou bring.
Nadat ons die voertuie weer vol diesel gemaak het, ry ons tot by die Springbok karavaanpark om te kyk of daar nie ʼn goedkoop huisie was wat ons kon huur vir die aand nie, maar alles was vol bespreek. Gelukkig het die eienaars ook die Boesmanland Gastehuis besit, wat vir ons elk darem ʼn kamer kon kry. Die plek was baie netjies en het ook veilige parkeerplek vir ons voertuie gehad. Ons besluit om maar in ʼn restaurant te gaan eet, dit sou te koud wees om vleis te braai. Toe ons uit die restaurant kom, het dit heerlik gereën en ons was maar net te bly dat ons nie gekamp het nie.
Wednesday, July 25, 2007
Dag 35, Woensdag 25 Julie, Francistown tot Vryburg
Ons ry maar versigtig na Gaborone, aangesien ons deur verskeie mense gewaarsku is om binne die spoedbeperking te hou. Ons het nou al sover gery sonder enige boetes.
Die volgende stop was die Botswana / Suid Afrika grenspos. Hier het ons die laaste Pula’s wat ons gehad het omgeruil in Rande. Die proses deur beide grensposte was gelukkig baie vinnig. Ons is net in die Suid-Afrikaanse deel gevra of ons enige braaihout het, ons mag dit seker nie ingebring het nie.
Ons stop by Mafikeng, trek geld en gaan koop vars brood en vleis vir die aand se braai. Die pad tussen Mafikeng en Vryburg was maar swak en daar was gereeld plekke langs die pad waar ons gestop is vir padwerke. Ons kom teen 16:00 se kant by Boereplaas aan. Die plaas is so 20 km voor Vryburg met groot grasperke, swembad en koeltebome.
Boereplaas kampplek tussen Vryburg en Mafikeng
Die plek was nog besig om ontwikkel te word en die stortgeriewe was nie van die beste nie. Ook, net soos in Francistown, het hier kontrakteurs gebly wat aan die pad gewerk het. Gelukkig was hulle nie raserig nie, maar die storte en toilette was nie baie skoon nie. Die eienaar van Boereplaas gee toe vir ons die sleutels van ʼn kamer waar ons die stort en toilet kon gebruik. Ons braai vir die laaste keer op die toer vleis en na ete gaan betaal ek en Poen gou ons verblyf, aangesien die persoon wat die geld moes ontvang, die middag nie beskikbaar was nie.
Tuesday, July 24, 2007
Dag 34, Dinsdag 24 Julie, Livingstone tot Francistown
Ons moes egter eers met die berugte Kazungula veerboot oor die Zambezi. Ons het gehoor dat dit party dae tot drie ure kon neem om oor die rivier te gaan en ons wou so vroeg as moontlik daar kom.
Na tien minute was ons aan die oorkant van die Zambezi en oppad na die Botswana grenspos. Daar was ʼn redelike klomp vragmotors aan die Zambië kant, maar gelukkig kon daar net een vragmotor op ʼn keer oor die veerboot. As daar nie baie motors is nie, sal dit altyd gou gaan.
Kazungula veerboot oor die Zambezi, Botswana
Aan die Botswana kant hoef ons toe nie meer die Carne de Passage te laat voltooi nie en was ons vinnig deur die grenspos. Ons betaal P50 per voertuig vir die pad permit en P20 per voertuig vir die padfonds. Die voertuie moes nou eers deur ʼn dam met water ry wat ontsmettingsmiddels en gif bevat het. Daarna moes ons almal een-een op ʼn mat gaan staan om ons skoene te laat ontsmet. Dit was om te voorkom dat daar Tsetsevlieg larwes oor die grens kom en ook om bek en klou seer te voorkom. Geen vleisprodukte en suiwelprodukte mag oor die grens in Botswana ingeneem word nie.
Ons volgende stop was Nata waar ons die voertuie weer vol diesel gemaak het. Hier kon ons nou weer met ons kredietkaarte vir diesel betaal. Ons stop 10 km anderkant Nata by die Nata Lodge vir middagete waar ons almal hamburgers bestel. Die Nata Lodge is ʼn baie mooi plek met ʼn lekker restaurant en swembad. Die kampplekke is maar sanderig maar onder koeltebome.
Dit was net na middagete en ons besluit toe om tot by Francistown te ry, wat maar net nog 200 km verder was. Daar was ʼn paar plekke langs die pad waar ons by bek en klou seer hekke gestop is en gevra is of ons enige verbode items het. By twee geleenthede het van die beamptes binne in die Landie geklim en in die yskas gekyk vir vleis of suiwelprodukte.
Cresta Marang Motel kampplek, Francistown, Botswana
Die plek was net te ver vanaf Francistown en ons besluit toe om maar ʼn kampplek in Francistown te gaan soek. Ons ry tot by die Cresta Marang Motel, wat ook ʼn casino is, met ʼn lekker groot kampplek. Daar is ook groot grasperke en baie koeltebome. Die kampplek is omhein met paaltjies. Ongelukkig is hierdie kampplek binne in Francistown en word dit baie deur kontrakteurs gebruik as goedkoop verblyf. Hulle kan maar redelik raserig wees. Daar is 24 uur sekuriteit by die kampplek.
Monday, July 23, 2007
Dag 33, Maandag 23 Julie, Livingstone
Terug by die kamp maak ons ʼn lekker ontbyt en terwyl Poen sy bakkie se olie laat aftap, bly die res van ons in die kamp om net rustig te wees.
African Queen op die Zambezi, Livingstone, Zambië
Ons klim eerste op die boot om die beste sitplekke te kry. Terwyl ons wag vir die ander toeriste, word ons al bedien met drankies. Al die drank tydens die rit was ingesluit by die prys. Sodra dit net gelyk het of ons glase half leeg was, is dit weer volgemaak. Terwyl die boot so stadig gevaar het, was daar ʼn stem op, seker maar ʼn cd, wat ons meer vertel van die rivier en die plekke langs die rivier. Wanneer daar diere gewaar is, het een van die bemanning dit oor die luidsprekers aangekondig. Die boot het amper twee ure geneem om te op te vaar in die rivier. Daar was ʼn paar ander bote saam met ons op die rivier wat toeriste vir die sonsondergang rit geneem het. Ons boot het maar baie rustig gevaar in vergelyking met die ander bote.
African Queen op die Zambezi, Livingstone, Zambië
Na ʼn rukkie het ons almal ʼn bordjie kos gekry, maar dit was definitief nie genoeg vir my en Poen nie. Daar was heelwat seekoeie in die rivier. Aan die oorkant van die rivier kon ons in die verte die Elephant Hills hotel in Zimbabwe sien. Dit sou maar seker duur wees om daar te kon bly, maar nie een van ons het ʼn begeerte gehad om in Zimbabwe in te gaan nie.
Toe dit sononder word, het die boot dwars gedraai in die Zambezi en vir almal ʼn baie mooi uitsig gegee oor die sonsondergang oor die Zambezi. Die mense het foto’s geneem asof hulle nooit weer die son sou sien sak nie. Dit was ʼn besonderse mooi uitsig.
African Queen op die Zambezi, Livingstone, Zambië
Nadat die son onder was, en almal klaar foto’s geneem het, het die boot gedraai en het dit teen ʼn heelwat vinniger tempo teruggevaar na die kaai. Die aand wou niemand op die rivier wees nie, die muskiete sou ons wegdra. Na die bootrit gaan ons terug kampplek toe en eet aandete. Ons wou die volgende oggend vroeg opstaan om so vroeg as moontlik by die veerboot te wees.
Sunday, July 22, 2007
Dag 32, Sondag 22 Julie, Lusaka tot Livingstone
Ons twee-rigting radio’s het ons nou begin probleme gee en die reikafstand was minder as 100m. Ons stop langs die pad en ek sit toe ʼn spaar antenna op Poen se bakkie, maar dit was nie suksesvol nie. Die laaste stuk pad net voor Livingstone, wat voorheen vol slaggate was, was gelukkig nou gedeeltelik opgevul met grond.
Ons het beplan om vandag tot by die Maramba River Lodge te ry en te probeer kampplek kry vir twee dae. Voorheen was die kampplek vol en dit was die plek wat die meeste mense vir ons aanbeveel het. Ons was gelukkig en kon vir twee dae plek kry. Die kampplek het baie mooi geriewe, maar die kampplekke is maar baie eenvoudig met die toilette redelik ver daarvandaan. Daar was ook genoeg koeltebome om te kamp. Die kampplek is teen een van die Zambezi se sytakke. Daar was baie ape en bobbejane wat rondgeloop het en van hulle het ons vullisdromme omgegooi. Ons moes maar alle kos wegpak.
Ons ry die middag eers na die houtsneewerk stalletjies binne in Livingstone op soek na die laaste paar geskenke en aandenkings.
Maramba River Logde kampplek, Livingstone, Zambië
Daarna stop ons by die African Queen waar ons kaartjies koop vir die volgende dag se bootrit op die Zambezi. Daarna keer ons terug na die kampplek waar ons die aand ʼn groot vuur maak en lekker vleisbraai.
Saturday, July 21, 2007
Dag 31, Saterdag 21 Julie, Senga Bay tot Lusaka
Ons eerste stop was in Lilongwe, waar ons probeer diesel ingooi het met dollars, maar geeneen van die garages wou dit aanvaar nie. Dit was seker maar net die garage in Salima wat US dollars aanvaar het. Lilongwe is ʼn groot stad met baie goeie paaie.
Ons vertrek na die Malawi / Zambië grenspos. By die grenspos ruil ons dollars vir Zambiese kwachas en laat stempel ons paspoorte. Ons laat ook die Carne de Passage voltooi en betaal weereens vir die gebruik van die Zambiese paaie. Eers nadat ons klaar betaal het, kom ons agter dat die bedrag wat ons betaal het toe ons Zambië vanaf Namibië binnegekom het, nog geldig was. Toe ons vra dat hulle ons geld teruggee en die betaling kanselleer, doen die beampte dit sonder enige besware.
Die pad was in ʼn goeie toestand tot by Chipata, maar daarna was dit weer net slaggate waar jy kyk. Ons ry maar stadig tot by Petauke. Ons wou vandag tot by Lusaka ry, maar as die pad so swak bly, sou ons baie laat in Lusaka aankom. Gelukkig het die pad verbeter tot in Lusaka.
Later die dag ry ons met die Luangwa brug oor die groot Luangwa rivier, wat baie naby aan die Mosambiek grens is. Toe ons aan die anderkant van die brug stop, was daar ʼn soldaat met ʼn AK-geweer wat ons 3de party versekering wou nagaan. Daarna kon ons verder ry, maar Poen moes eers verduidelik hoekom hy nie gewag het totdat ons klaar oor die brug was nie. Daar mag net een voertuig per keer op die brug wees. Die regering probeer om die brug solank as moontlik in ʼn goeie toestand te hou.
ʼn Ent anderkant die brug stop ons langs die pad, waar ek uit die jerrykanne diesel ingooi. Dit was nog ʼn redelike ent Lusaka toe en die diesel in die Landie se tenk was te min.
Ons kom teen skemer in Lusaka aan, en probeer by die eerste garage diesel kry, maar sonder sukses. Daar was geen diesel nie. Die vorige keer toe ons in Lusaka was, was daar ook ʼn tekort aan diesel. Gelukkig was daar ʼn BP garage by die Spar winkelsentrum, wat genoeg diesel gehad het vir albei ons voertuie.
Ons gaan koop toe kos in die baie groot en netjiese Spar winkelsentrum. Daarna ry ons in die donker tot by die Eureka kampplek. Die kampplek was feitlik vol kampeerders met so tussen ses en agt Overland vragmotors. Vanaand sou ons maar tussen die mense moet slaap en hoop hulle raas nie te veel nie.
Friday, July 20, 2007
Dag 30, Vrydag 20 Julie, Senga Bay
Houtsneewerke oppad na Monkey Bay, Malawi
By Monkey Bay is daar ook houtsneewerke maar ons wou net solank die pryse vergelyk. Die pad daarvandaan tot by Monkey Bay was seker jare gelede ʼn teerpad. Tans is dit net ʼn slegte grondpad met hier en daar nog teerkolle. Gelukkig was daar darem nie baie verkeer op die pad nie, sodat ons die beste dele van die pad kan kies om op te ry. Soms moes ons sommer aan die regterkant van die pad ry. Net voor Monkey Bay was daar weer ʼn stukkie teerpad, maar weereens vol slaggate. Op die stuk teerpad sien ons toe ʼn Toys R US bordjie, met klein motortjies gekerf uit hout. Ons besluit ons sal daar stop as ons terugkom. Ons stop by die houtsneewerke net voor Monkey Bay, waar Poen ‘n sleutel met ʼn paar mense se name op, laat maak. Ons sou as ons terugkom van Cape McClear dit optel. Ons ry verder tot by Monkey Bay en koop lekker koue koeldrank by die winkeltjie. Monkey Bay is maar klein en daar gaan nie veel aan nie. Ons plan was om tot by Cape McClear te ry, maar ons stop eers by die Nature Conservation se kantoor om te vra wat daar te siene is by Cape McClear.
Daarna vertrek ons na Cape McClear met ʼn smal grondpad wat tot by Cape McClear loop. Hier is die Fat Monkey Lodge en ook Club Makakola. Ons stop by die Fat Monkey Lodge. Vanaf Cape McClear gaan daar bote wat duikers uitvat en hier kan ook paragliding gedoen word. Beide hierdie plekke was baie mooi en ons sal graag in die toekoms hier wil kom bly vir so ʼn dag of twee.
Ons ry terug Monkey Bay toe, en stop langs die pad vir ʼn vinnige middagete. Terug by die Monkey Bay stalletjies koop ons nog ʼn paar houtsneewerke en ry stadig terug Senga Bay toe met die slegte grondpad. Ons stop ook gou vinnig by die Monkey Bay afdraaipad en koop die laaste van die houtsneewerke op die toer.
Ons volgende stop was by Salima waar ons die voertuie vol diesel maak. Die volgende dag wou ons vroeg opstaan en tot by Lusaka ry. Daar sal nie dan tyd wees vir diesel ingooi nie. Ons kon met US dollars betaal, een van die min garages wat US dollars aanvaar het. Daarna ry ons terug na Senga Bay. Net voor Senga Bay is daar stalletjies wat mooi gevlegte artikels van riet en gras verkoop.
Stalletjie met gevlegte artikels tussen Salima en Senga Bay
Ons ry verby die Cool Runnings afdraai en gaan kyk hoe lyk dit by Livingstonia Beach Camp. Hierdie kamp is groter as Cool Runnings, maar daar is feitlik geen gras nie. Die kamp is reg langs die meer, en lyk baie mooier as Cool Runnings. Volgende keer sal ons hierdie plek probeer.
Toe ons terugkom by Cool Runnings, moes ons plek begin soek vir al die nuwe aandenkings en presente wat ons gekoop het. Die groot houtsneewerke het ons in warm baadjies toegerol en op plekke waar dit nie kon breek nie, ingedruk. Elke spasie wat ʼn moontlike pakplek was, word benut. Ons sou nie nou baie meer aandenkings kon koop nie.
Die aand braai ons van die steaks wat ons in Nairobi gekoop het. Terwyl ek en Poen by die vuur sit was die kinders besig om iets op te warm te maak op een van die gasstofies. Skielik was daar vlamme rondom die stofie. Poen spring op en storm nader, maar sien nie die ankertou van die een tent nie. Hy val oor die ankertou bo-op die tafel, wat weer met stofie en al bo-op hom val. Poen het sy hemp baie vinnig uitgetrek om te keer dat dit nie aan die brand slaan nie. Gelukkig het hy darem nie baie seer gekry nie, net die tafel het vir ʼn tweede keer tydens die toer ʼn bietjie skade gely.
Thursday, July 19, 2007
Dag 28, Donderdag 19 Julie, Chitimba tot Senga Bay
Uitsig oor die Malawi meer naby Chitimba, Malawi
Die pad draai weg van die meer af en loop deur die berge tot by Mzusu. Hier gooi ons diesel in en stop by ʼn winkel op soek na brood, maar kon nie vars brood kry nie en koop toe maar ʼn klomp bottels water. Anderkant Mzusu het die pad begin nouer raak en sak ons af in die rigting van die meer.
Rubberboom plantasie naby Nkhata Bay, Malawi
Op die pad na Senga Bay ry ons ʼn plantasie rubberbome binne, waar ons stop om van die rubberballe te koop. Net ʼn entjie verder stop ons langs die pad, waar daar nie iemand was wat ons kan lastig val nie en eet middagete. Na ons aankope van vroeër was die pakplek in die voertuie nou maar min. Net voor Salima sien Poen hulle kinders staan met klein swart goedjies op stokke ingeryg. Hy stop om ondersoek in te stel en groot was sy verbasing toe hulle sien dit was ʼn klomp muise wat gebraai was en soos vleis op ʼn sosatie stokkie ingedruk was.
Muise soos sosaties op ‘n stokkie
Nie een van ons het kans gesien om dit te eet nie, maar ons glo daar sal tog mense wees wat dit al geëet het. In Salima stop ons by ʼn winkel en koop eiers vir die volgende dag se ontbyt.
Cool Runnings kampplek, Senga Bay, Malawi
Daar is spoeltoilette en warmwater storte. Daar is ook elektrisiteit vir die yskaste. Die kampplek het ook sy eie restaurant, maar ons was van plan om ons eie kos te maak.
Wednesday, July 18, 2007
Dag 27, Woensdag 18 Julie, Iringa tot Chitimba
Tee plantasies anderkant Mbeya, Tanzanië
Tanzanië is een van die Afrika lande wat kan bekostig om landbou-produkte uit te voer. Net voor die Tanzanië / Malawi grenspos ruil ons geld om vir Malawiese kwachas. Dit gaan vinnig deur die Tanzaniese deel van die grenspos, maar by Malawi moes alle voertuie se registrasienommers eers neergeskryf word deur amptenare wat nie baie haastig was nie. In die doeane-kantoor moes ons eers wag vir die man wat ons Carne de Passage kon stempel. Daarna moes ons voor die hek wag totdat iemand ons Carne de Passage weer kon nagaan voordat ons verder kon ry. Aanvanklik het die pad baie slaggate gehad, maar later word dit ʼn goeie teerpad wat al langs die Malawi meer loop. Ons ry tot by Chitimba en besluit om sommer hier te kamp.
Op die strand by Chitimba, Malawi
Die kampplek is reg langs die meer met ʼn groot stuk wit strand, met ʼn ry mooi pers bougainvilleas teen die kant. Hier was baie Overland vragmotors. Die ablusie fasiliteite is nie genoeg vir al die kampeerders nie, maar daar is darem spoeltoilette en storte. Die kampplek het groot koeltebome met afdakke waar kos gemaak kan word. Daar is ook ʼn kroeg op die strand wat yskoue koeldranke en bier verkoop. Op die strand was dit winderig en die water van die meer was maar koelerig, niemand van ons het kans gesien om te gaan swem nie. Die boeke wat ons gelees het, het ons gewaarsku teen bilharzia. Daar was ook baie plaaslike mense wat ons op die strand lastig geval het.
Chitimba kampplek, Malawi
Net buite die kampplek is daar houtsneewerk stalletjies. Die pryse van die bakke was van die goedkoopste en die kwaliteit was baie goed. Ons besluit toe om liewer die volgende dag langs die pad te stop vir houtsneewerke. Een van die Overland vragmotor bestuurders het ons aangeraai om eerder by Nkhata Bay te stop. Ons het besluit om maar nie Livingstonia Mission toe te ry nie, dit sou te lank neem en ons wou eerder net rustig wees. Vanaand was daar frikkadelle op die spyskaart. Dit was vanaand die enigste aand tot dusver op die toer dat die Overland toeriste geraas het tot laat in die aand. Daar is ʼn paar van hulle wat persoonlike probleme met mekaar gehad het en dit wou uitsorteer.
Tuesday, July 17, 2007
Dag 26, Dinsdag 17 Julie, Dar Es Salaam tot Iringa
Pad stalletjie tussen Dar Es Salaam en Iringa, Tanzanië
Langs die pad was daar baie stalletjies wat groente en vrugte verkoop het. Poen wou baie graag kokosneute koop. Ons stop toe langs die pad waar Poen toe sommer ʼn klomp tamaties, piesangs en kokosneute koop. Hy koop ʼn emmer vol tamaties en toe hy dit wil omruil vir ʼn kleiner emmer wou die persoon wat die tamaties verkoop dit nie doen nie, hy verloor seker dan op die transaksie. Ek het net gehoop Poen het pakplek vir al die klomp tamaties, hy sal moet tamaties eet tot dit by sy ore uitloop. Vanaand wil hy ʼn tamatie roosterbroodjie eet.
Anderkant Morogoro en net voor die Mikumi Nasionale park stop ons langs die pad by stalletjies wat gevlegte mandjies verkoop. Ons ry toe ʼn deel van die pad wat ons gery het toe ons oppad was na Serengeti toe. Net anderkant die Mikumi Nasionale park stop ons om hout te koop, ons was nie seker of ons maklik hout in Malawi sou kon kry nie.
Kremetartbome tussen Morogoro en Iringa, Tanzanië
Ons ry weer verby al die klomp mooi kremetartbome wat so teen die rivier staan. Ons volgende stop was in Iringa waar ons diesel ingegooi het. Die vorige keer het ons by Iringa Riverside kamp gebly, maar ons wil vandag Kisolanza farm probeer.
Poen besig om tamaties te eet by Kisolanza farm, Iringa
Poen gebruik die geleentheid om vanmiddag van die tamaties te eet wat hy langs die pad gekoop het. Hy skil dit af om seker te maak dat dit skoon is. Volgens hom het dit baie lekker gesmaak. Die aand braai ons hoender en roosterbrood.
Monday, July 16, 2007
Dag 25, Maandag 16 Julie, Nungwi tot Dar Es Salaam.
Op die veerboot terug vanaf Zanzibar, almal is maar hartseer.
Poen het maar swaar gekry. Langs ons het daar toeriste gesit en een van die vrouens het maar siek gelyk en ons het almal gewag dat sy moet opgooi. Dit sou natuurlik veroorsaak het dat die van ons met swak mae, ook sou opgooi. Ek het maar solank as moontlik vasgebyt en gehoop dat die vaart so vinnig as moontlik moet verbygaan. Dit het ons amper twee dae geneem om weer normaal te voel. Vir iemand wat die see gewoond is sou dit nie snaaks wees nie, maar vir ons groentjies was dit ʼn nagmerrie ondervinding.
Terug by Dar Es Salaam, het ons die taxi drywer gekry met wie ons afgespreek het om ons te kom haal. Ons ry toe almal met sy bussie na Erik se huis. Daar was die yskas in Poen se bakkie nog kliphard gevries na drie dae. Dit wys jou hoe lank kan ʼn yskas koud bly as dit nie oopgemaak word nie. Ons stop by ʼn garage en maak die voertuie vol diesel en gaan ruil ook geld om by ʼn Bureau de Change. Daarna ry ons terug na Kipepeo Beach om weer vir nog een aand daar te gaan slaap.
Ons stop eers langs Kipepeo Beach by Sunrise Beach, maar hier was die kampgeriewe nie so goed as by Kipepeo Beach nie. Die mense maak meestal voorsiening vir toeriste wat in strandhuise bly. By Kipepeo Beach kry ons toe dieselfde staanplek wat ons drie dae tevore gehad het. Ons gaan eet eers almal ʼn hamburger in die restaurant voor ons tente gaan opslaan. Vanaand wou ons die yskaste so koud as moontlik stel terwyl daar kragtoevoer was. Die kragtoevoer was egter so swak dat beide yskaste soms afskakel as die toevoer te min raak. Ons besluit toe om die yskaste maar weer op battery krag te laat loop teen ʼn hoër temperatuur.
Sunday, July 15, 2007
Dag 24, Sondag 15 Julie, Nungwi
Nungwi Strand, Zanzibar
Daarna stap ons in ʼn suidelike rigting verby Nungwi tot by Kendwa strand, waar ons die vorige dag met die dhow was. Die strand was baie mooi met wit sand en turkoois water. Daar was baie stalletjies op die strand en ons doen toe sommer nog ʼn paar inkopies. Die see het weer soos die vorige dag ver teruggetrek, en dit was duidelik dat ons tydens hoogwater nie via die strand kon terugstap Nungwi toe nie.
Na middagete gaan rus ons eers weer vir ʼn kort rukkie, ons sal nie nou weer na middagete kan slaap voor ons terug is in Suid Afrika nie. Die aand eet ons ‘n laaste groot bord seekos op Zanzibar. Ons gaan die kos mis, maar ons sal weer oor ‘n paar jaar terugkom Zanzibar toe.
Saturday, July 14, 2007
Dag 23, Saterdag 14 Julie, Nungwi
Poen agter die stuur van ‘n Dhow
Dit sou help teen seesiek. Saam met ons op die Dhow was twee meisies van Ierland wat in Tanzanië onderwys gee. Die boot het ʼn kort bo-dek gehad. Ek het sommer daarop geklim vir ʼn mooi uitsig. Poen skipper toe die boot, terwyl die eienaar wys waarheen om te vaar. By die duikplek gekom, moes die dhow eers geanker word. Toe die dhow begin skommel het Poen sommer dadelik begin naar voel. Hy spring toe af in die water met sy duikbril en paddavoete, maar dit het nie regtig gehelp nie. Die res van ons het rustig rondgeswem op kyk na die klein skole vissies. Die eienaar van die boot het klein stukkies kos in die water gegooi wat die vissies gelok het.
Poen en Mariana op die Dhow
Ons duik ekspedisie op Zanzibar
Die sig in die water was baie goed. Hierdie was my eerste duikpoging, nadat ek op ʼn ouderdom van sestien die kreefduik-sport vaarwel geroep het. Hierdie was darem ander toestande as die koue water van die Atlantiese oseaan teen die Weskus.
Middagete na die duik by Kendwa
Ons bespreek sommer dadelik vir ons plek in die restaurant. Die middag gaan eet ons in die Fat Fish restaurant, waarna ons eers weer ʼn bietjie gaan rus voor die volgende eetsessie.
Besig om sjokolade koek en koffie te geniet op Zanzibar
Friday, July 13, 2007
Dag 22, Vrydag 13 Julie, Dar Es Salaam tot Nungwi
Met die taxi ry ons toe terug na die veerboothawe en wag vir die veerboot in die vertreksaal, wat maar eintlik net ʼn afdak met banke was. Die veerboot was vasgemeer by die kaai en het darem nie te sleg gelyk van die kant af nie. Daar was nog ʼn veerboot, die Flying Horse in die hawe. Dit was ʼn baie groot veerboot, maar dit was baie oud en verwaarloos. Die Flying Horse neem sowat vier ure tot by Zanzibar en die ander veerbote so tussen 1hr45min en 2 ure. Ek sou niemand aanbeveel om op die Flying Horse te gaan nie. Toe die tyd aanbreek dat ons op die veerboot moes klim, het almal maar saamgebondel en in die pad na die veerboot begin staan. Gelukkig was daar darem iemand wat die kaartjies nagegaan het.
In die veerboot oppad Zanzibar toe.
Ons sitplekke was darem op die boonste dek en bespreek vir ons. Daar was nie baie mense op die boonste dek nie, maar onder was die veerboot vol mense. Dit is seker maar baie bedompig onder in die veerboot. Daar was geen teken van koeldranke en koekies nie. Hulle speel toe vir ons ʼn video en daarna ‘n tweede een maar dit het net halfpad klaar gemaak, toe ons by Zanzibar aankom. Die televisies en die gehalte van die video was maar baie swak en oud. Poen het nie sy oë van die televisie afgehaal nie, hy was maar bang hy word seesiek. Gelukkig was die veerbootrit nie te stamperig nie en het nie een van ons seesiek geword nie.
By Zanzibar hawe was daar weer ʼn samedromming van mense wat gewag het vir die veerboot. Orals was daar ook portiere wat ons wou help met ons tasse maar ons het net rugsakke en ʼn paar sakke gehad wat ons self kon dra. Die hotel waar ons by Nungwi gaan bly, het vir ons ʼn taxi gestuur.
Die taxi was ʼn minibussie met lekker lugreëling en nog in ʼn goeie toestand. Ons ry toe met die bussie vanaf Stone Town tot in Nungwi. Nungwi is maar ʼn arm Zanzibar dorpie en dit het verwaarloos gelyk. Dit was ʼn teerpad vanaf Stone Town tot by Nungwi, maar verander later in ʼn swak grondpad. Ons het nie geweet wat om te verwag nie. Nungwi Amaan Bungalows was die enigste verblyfplek wat ons bespreking aanvaar het, sonder ʼn deposito. Ons wou nie op Zanzibar aankom en dan nog ʼn taxi en verblyf moes soek nie.
Ons ry in ʼn smal paadjie tussen hoë mure tot by die hek van ons blyplek. Dit het baie netjies gelyk, skoon en mooi en reg teen die see. Ons het nie die goedkoper plek gekry nie, want dit was vol- bespreek. Die goedkoper plek se kamers is nie reg op die see nie. By ons kamers het die branders teen die strandhuis se fondasies gebreek. Die strandhuis was op pale gebou en het ‘n mooi uitsig oor die see gehad.
Nungwi Amaan Bungalows, Zanzibar
Ek en Yvette se kamer was omtrent 50 meter van die Van Schalkwyk’s af. Al ons kamers het eenders gelyk, Poen hulle het net ʼn groter stoep gehad. Hierdie het soos ʼn regte paradys gelyk en die indruk wat ons buite in die dorpie gekry het weerspieël glad nie dit wat hierbinne is nie. Die Nungwi Amaan Bungalow se restaurant, Fat Fish, waar ons ontbyt gaan eet, was reg langs my en Yvette se kamer. Ek het net gehoop dat dit nie te raserig sou wees nie. Amaan beteken Peacefull en dit was regtig so.
Fat Fish restaurant, Nungwi Amaan Bungalows, Zanzibar
Thursday, July 12, 2007
Dag 21, Donderdag 12 Julie, Dar Es Salaam.
Kipepeo Beach, Dar Es Salaam, Tanzanië
Kigamboni veerboot, Dar Es Salaam, Tanzanië
Kipepeo Beach kampplek, Dar Es Salaam, Tanzanië
Wednesday, July 11, 2007
Dag 20, Woensdag 11 Julie, Nairobi tot Dar Es Salaam
Masai veewagter in Kenia
By die Kenia / Tanzanië grenspos gaan ons redelik vinnig deur. Ons betaal US$25 per voertuig vir pad- belasting en permitte. Ons vra ook hoe ver ons moes ry om Kilimandjaro te kon sien. Een man vertel vir ons dat so 35km op die Arusha pad moes ry en dan aan die linkerkant behoort ons Kilimandjaro te sien. Die geluk was weer nie aan ons kant nie. Ons sal maar weer ʼn toer moet onderneem, net soos verskeie ander toeriste, om Kilimandjaro te kan sien.
Teen skemer kom ons by die Bagamoyo afdraai en besluit dat ons maar as daar tyd is die volgende dag soontoe sou ry. Dit was nog 120km grondpad tot in Dar Es Salaam as ons via Bagamoyo moes ry. Ons het nie op een van die twee GPS’e die roete na Dar Es Salaam vanaf die dorp Chalinze gehad nie. Ons stop net buite Chalinze by ʼn garage waar ek eers die nuwe kaart- inligting op beide GPS’e gelaai het. Dit was nou alreeds baie donker. Ons ry verder in die rigting van Dar Es Salaam, maar teen ʼn stadige spoed. Ek het probeer om so kort as moontlik agter ʼn ander voertuig te ry, net om darem die pad makliker te kon volg. Die Landy se voorruit was baie vuil van al die goggas wat ons die dag al gekry het.
Ons kom so teen 21:00 in Dar Es Salaam aan. Daar was nie baie verkeer nie, maar groot dele van die stad het nie krag gehad nie. Die straatligte het nie gebrand nie en het die ry en soek van paaie baie moeilik gemaak. Ek moes iewers ʼn fout begaan het toe ek die nuwe kaarte opgelaai het. Ek kon net nie die pad binne in Dar Es Salaam vind wat na ons kampplek by Kipepeo Beach moes loop nie. Nadat Yvette die laptop met die groot kaart op haar skoot vasgehou het, en ons ʼn paar paaie verkeerd gery het, vind ons darem die regte pad. Die grondpad was ʼn ompad vir een van die paaie wat in die proses was om herbou te word. Ons hoop toe maar net dat dit die regte pad is, dit het darem in die regte rigting geloop.
Ons kom toe by die Kipepeo Beach se afdraai aan maar dit het nie meer bestaan nie. Nadat ons ʼn paar keer daar rondgery het, kom daar toe gelukkig twee manne aan wat vir ons die pad kon wys tot by Kipepeo Beach. By die kampplek was daar al ʼn paar tente opgeslaan, en twee Overland vragmotors. Gelukkig was daar vir ons nog slaapplek. Dit was toe alreeds 22:30 en ons wou nie graag nog verder gaan soek na slaapplek nie.
Tuesday, July 10, 2007
Dag 19, Dinsdag 10 Julie, Nairobi
Monday, July 9, 2007
Dag 18, Maandag 9 Julie, Eldoret tot Nairobi
Ash het die vorige aand verduidelik hoe ons moet ry tot waar ʼn mens die Great Rift Valley die mooiste kon sien. Volgens hom was die pad nie te sleg nie, en kon ons sommer daarvandaan direk tot in Nairobi ry. As hierdie pad nie te sleg was nie, sou ek glad nie die werklik slegte paaie van Kenia wou sien nie.
Die feit dat ons sonder skokbrekers gery het, het die ry seker vererger, maar om plek-plek nie vinniger as 20km/h op ʼn teerpad te kon ry nie, moes die kondisie van die pad baie sleg gewees het. Daar was dele van die pad waar die slaggate die hele pad vol was en dan moes ons maar langs die pad ry. Soms was daar selfs ook slaggate in die ompad. Dit het maar op en af geskud en was baie frustrerend vir ons in die Landy.
Ons het gehoop dat die pad nie heelpad so sleg sou wees nie, en dat die uitsig oor die Great Rift Valley die moeite werd sou wees. Dit het gelyk soos die heuwels van Switserland. Daar was groen golwende heuwels, met baie bome en diep valleie. Dit was maar bewolk en effens dynserig, maar ons kon darem ʼn goeie idee kry van hoe dit lyk. Die slegte pad het ook nie beter geword nie.
Ons stop toe weereens by die ewenaar se grens, die keer op ʼn ander pad. Daar was darem ʼn toerisme winkel waar ons ʼn paar aandenkings kon koop.
Die pad het darem nie meer slaggate nie, maar dit het gelyk soos die see, met golwe, wat veroorsaak het dat ons nie vinniger as 60 km/h kon ry nie, anders het die Landy in ʼn groot wieg in gegaan wat baie gevaarlik kon wees.
Van Nakuru af was hulle besig om ʼn nuwe pad te bou wat tot in Nairobi loop. Die ou teerpad lyk erger as ʼn sinkplaat pad en dit was vir 60km ver so. Ons ry nou verby Lake Nakuru en Lake Naivashu op ʼn tydelike grondpad, terwyl hulle aan die pad bou tot by Limuru waar ons op die nuwe pad begin ry.
Net voor Nairobi stop ons by nog toerisme winkels langs die pad. Hiervandaan kon ons ook ʼn mooi uitsig oor die Great Rift Valley kry.
Ons kom so 15:00 se kant in Nairobi aan. Die pad wat ons moes ry as ons Nairobi inkom, was ʼn groot breë pad, net soos die N2 in Kaapstad. Ons moes mooi kyk vir die afdraai na International Livestock Research Instute (ILRI), waar ons vir twee dae gaan bly het by Etienne en Santie. Etienne was op die see besig om sy seiljag vanaf Suid-Afrika na Kenia te bring, so net Santie en die kinders was by die huis. Hulle huis is in die ILRI sekuriteit-kompleks. Dit is baie veilig daar met wagte wat 24 uur die plek patrolleer en ons moes deur groot hekke by ILRI inry. Voor die huis is daar ʼn groot grasperk met lekker koeltebome.
Ons besluit toe om sommer op die grasperk voor die huis te kamp, ons wou nie vir Santie ongerief veroorsaak nie. Ons besluit om sommer vir ons almal Pizzas te bestel vir aandete, aangesien ons lanklaas kitskos geëet het. Santie hulle het permanent internet in die huis en ek gebruik toe sommer die geleentheid om ʼn paar foto’s per e-pos aan die mense by die huis te stuur en ook ʼn bietjie nuus te lees. Yvette stuur toe ook gou vir Nichola by Nungwi Amaan Bungalows, waar ons in Zanzibar gaan bly, ʼn e-pos om te sê dat ons toer nog volgens plan verloop, en dat ons ʼn dag ekstra op Zanzibar wil bly. Nichola wou weet hoe laat ons op Zanzibar sou wees, maar ons kon dit nog nie vir haar bevestig nie. Ons het afgespreek om haar te bel sodra ons die veerboot kaartjies in Dar Es Salaam gekoop het.
Sunday, July 8, 2007
Dag 17, Sondag 8 Julie, Masai Mara tot Eldoret
Die plek was niks besonders nie, net ʼn bord langs die pad wat die ewenaar aandui. Toe ons deur Kakamega ry, het dit begin reën. Ons gaan vanaand slaap by die Naiberi Rivercamp 10 km anderkant Eldoret. Eldoret is ʼn groot plek met selfs robotte, maar die robotte werk natuurlik nie.
Ek het iewers op die internet gelees dat die eienaars van Naiberi Rivercamp daarop aanspraak maak dat hulle die beste storte in Afrika het. Op die GPS se Tracks4Africa-kaart dui dit die Naiberi Rivercamp aan, maar toe ons afdraai van die grootpad, ry ons met ʼn slegte grondpad vol gate en waterpoele tot by die verwysingspunt van die Naiberi Rivercamp. Die plek was verlate en was vir ons ʼn groot teleurstelling. Gelukkig het daar iemand aangekom wat vir ons vertel het dat die kamp geskuif het. Die bord was langs die pad en dat die Tracks4Africa kaart nog die ou kampplek aangedui het. Die eerste kampplek het die eienaars van Naiberi net gehuur, maar die nuwe kampplek was hulle eiendom.
Saturday, July 7, 2007
Dag 16, Saterdag 7 Julie, Masai Mara
Vanoggend toe dit lig word, maak ons koffie vir die pad en gaan ry ons in die park, op soek na die diere. Van ons kampplek af kon ons drie lugballonne sien opstyg. Dit moes baie mooi uit die ballonne wees. Hulle beweeg baie stil, sodat die diere nie skrik nie.
Die kaart wat ons die vorige dag by die hek gekoop het, was maar taamlik onakkuraat. Dit het nie al die paaie aangetoon nie, en van die paaie was ook nie duidelik gemerk nie. Ons ry tot by die naaste rivier waar daar ʼn trop olifante was, wat baie naby ons bakkies verby gestap het. Ons het toe verder op een van die paaie gery, maar die navigasie was maar moeilik. Ek kon nie op die kaart, die GPS, die pad en diere tegelykertyd konsentreer nie.
Ons het toe besluit dat ons maar by die hek moet gaan vra of daar nie ʼn gids was wat saam met ons kon ry nie. Ons was baie gelukkig om ʼn gids te kry wat toe saam met Poen in die bakkie gery het. Die gids het ʼn twee-rigting radio by hom gehad, waarmee hy in kontak was met die ander gidse en vinnig vir ons kon neem na waar daar diere was. Dit was ook nie lank nie, toe kom ons op twee leeus af. Hierdie was die eerste groep leeus wat ons van naby af kon dophou.
Die gids neem ons toe na die Mara rivier waar die diere wat jaarliks migreer, deur die rivier moet swem. Dit is hier waar die krokodille lê en wag vir die diere, dis net jammer ons kon nie die migrasie deur die rivier sien nie. Ons was blykbaar ʼn week of wat te vroeg vir die migrasie. Die gids laat ons toe sommer oor die grasvlaktes ry waar daar geen paaie was nie, ons het nie geweet of dit wettig was nie.
Ons het nog luiperds gaan soek, omdat ons nog niks gesien het nie, maar kon niks kry nie. Ons stop later die dag by die Hippo Pool park hek vir ʼn Sampie en ʼn vinnige middagete. Daarna ry ons terug na ons kampplek en sien nog ʼn groot verskeidenheid diere. Die Masai Mara grasvlaktes is baie mooi. Sekere dele is daar geen bome nie, maar net grasvlaktes met lang gras.
Op pad terug kry ons mense wat die pad regmaak en vra hulle of hulle nie enige luiperds gesien het nie, maar hulle sê daar is niks in die omgewing nie. Terug by die kamp het ons ʼn tydjie rustig gewees en toe weer gaan rondry op soek na diere.
Ongeveer 2.5 km van ons kampplek af kry ons toe twee leeus in die lang gras. Daar het alreeds ʼn paar voertuie by hulle gestaan. Ons het maar gehoop dat hulle ons nie vannag sal kom pla nie. Terug by die kamp, neem ons die enigste groepfoto van die hele toer. Die aand maak ons vuur in die stofies, ons was maar bang dat die wind die gras aan die brand sou steek. Vannag was ons feitlik alleen in die kamp, die meeste mense het alreeds vertrek na ander plekke toe.